Wij hebben een zoon die zich graag nog een keertje omdraait in zijn warme bed. Daar hebben we jaren, echt jáááren lang profijt van gehad. Waar anderen klaagden over kroost met ingebouwde wekkertjes die stipt voor zessen afgingen, bleef ons kind snurken. Tot acht uur of halfnegen, als we hem lieten liggen. Toen het tijd was om naar school te gaan, bleek ineens dat ook die geneugten een keerzijde hebben. Meneer was niet wakker te krijgen. En als hij wel wakker te krijgen was, dan sliep hij een halve minuut later weer.
Ik had vroeger geen elektronische wekker. Ik had de moeder-wekservice. Elke avond vroeg ze hoe laat ik op moest en elke morgen maakte ze me met dezelfde woorden wakker. Ik vond het heerlijk. Tot op de dag van vandaag heb ik een verschrikkelijke hekel aan wekkers. Ik bezwoer mijn zoon bij zijn geboorte dat ik hem ook die service zou verlenen, er volledig van overtuigd dat hij dit ook als hemels zou ervaren.
Zoonlief is inmiddels 9,5 en al jaren is het slapen op doordeweekse dagen een gedoe. Het is halen en brengen. Echt wakker worden kan hij niet en ik loop geregeld stampvoetend - sorry buurvrouw - om kwart voor acht naar zijn zolderkamer om hem nog maar eens wakker te maken en vermanend toe te spreken. Niet echt de wekservice die ik voor hem in gedachten had dus.
Twee weken geleden had mijn man er genoeg van, hij heeft voor junior een wekker gekocht. Mijn zoon zet hem trouw aan voor hij gaat slapen. Om 07.15 gaat de wekker, om 07.25 uur staat hij aangekleed beneden. Ik heb de ontbijtspullen voor hem klaargezet en hij doet zelf z'n ding. De tafel dekken doe ik ook al niet meer, want meneer wordt onrustig van het uitruimen van de vaatwasser en het heen-en-weer geklak van mijn hakken op de houten vloer. Dus zit ik 's morgens heel rustig in een hoekje van de bank met een boek en strooi ik met wat suggesties à la "vergeet je gymspullen niet".
Het werkt.
Ik ben een slechte moeder.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten